Ο Άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα Χρόνια του προσκυνήματος του, διαβάζοντας τον τίτλο προσπαθείς να μαντέψεις που θέλει να σε ταξιδέψει ο συγγραφέας, κάνεις τις υποθέσεις σου για τον τίτλο, ψάχνεις από πρίν το μυστικό, διαβάζεις κρυφά την μικρή περίληψη για να πάρεις τις πληροφορίες σου, για να αποφασίσεις πότε και αν θα το διαβάσεις, μάταια όμως όσο και αν προσπαθείς τίποτα δεν σε προϊδεάζει για αυτό που θα επακολουθήσει, για την αφηγηματική ικανότητα του συγγραφέα, για το ταξίδι που θα σε πάρει μαζί του πίσω στο χρόνο του. Ο τρόπος του και ο λόγος του θα σε παρασύρουν μαζί του στην απογοήτευση των λαθών του παρελθόντος, δικά του λάθη αλλά χωρίς να το καταλάβεις θα γίνουν αφορμή να αναλογιστείς τα δικά σου, αυτά τα λάθη που δεν καταλαβες πότε έγιναν και γιατί έγιναν, στις στιγμές, και στις απορρίψεις που βίωσες χωρίς να έχεις πάρει μέρος, σε όλα αυτά που έγιναν χωρίς έσενα αλλά εσύ ήσουν ο κύριος αποδέκτης τους. Θα σε παρασύρει μαζί του να ονειρευτείς, να αναλογιστείς τον εαυτό σου σαν ένα κομμάτι ενός συνόλου, ένος γενικού υπέρτατου συνόλου που σε έχει σημαδέψει και σε έχει οδηγήσει σε μονοπάτια ανεξερεύνητα που μόνος σου δεν θα τολμούσες να δημιουργήσεις.
Ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη και με απόλυτη ικανότητα έχει φροντίσει το βιβλίο του να σε καταπιεί και να σου αφυπνίσει την απόλυτη διαδικασία της κάθαρσης, που πρέπει να κάνεις μέσα σου για να νιώσεις ελεύθερος, απελευθερωμένος από παλιές πληγές που μπορεί να έχουν καταλαγιάσει αλλά δεν έχουν θεραπευτεί, δεν έχεις λυτρωθεί από αυτές υπάρχουν χωρίς να σε ενοχλούν επιφανειακά αλλά υπάρχουν εκεί στο βάθος του μυαλού σου ή της ψυχής σου, αθεράπευτες.
Δεν έχω διαβάσει άλλα βιβλία του συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι αλλά μάλλον έχουν δίκιο όλοι αυτοί που τον κατατάσσουν στους καλυτερους σύγχρονους συγγραφείς. Η απλότητα του, ο τρόπος που προσεγγίζει την ανθρώπινη ύπαρξη και ο ενδόμυχος πόθος της λύτρωσης σε μαγεύουν από τις πρώτες σελίδες και δεν θέλεις να σταματήσεις το διάβασμα μέχρι το τέλος του βιβλίου. Σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, δεν γίνεται υπερβολικός ή χυδαίος, δεν κρύβεται πίσω από τρελούς έρωτες και δράματα για να αρέσει στους αναγνώστες, δεν υπερβάλλει με την παρουσίαση μιας παράλληλης πραγματικότητας που φαίνεται ότι πιστεύει αλλά αναφέρεται χωρίς να επιβάλλεται και αυτό με έκανε να τον εκτιμήσω ιδιαίτερα.
Για μένα είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο που με απορρόφησε από την πρώτη στιγμή, σας προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα. Μόνο όταν θα βρεθεί στα χέρια σας μην αφήσετε την περίληψη του πίσω μέρους να σας επηρεάσει, είναι πολύ ιδιαίτερο βιβλίο και δεν θα το καταλάβετε από την μικρή περίληψη του…
Καλή αναγνωση λοιπόν και Καλή Χρονιά …..
“Η ζωή μοιάζει με μια περίπλοκη παρτιτούρα, σκεφτόταν ο Τσουκούρου. Γεμάτη με δέκατα έκτα, τριακοστά δεύτερα, πολλά παράξενα σύμμβολα και ασαφή γραφή. Άθλος να την καταλάβεις σωστά, γιατί ακόμη και αν την καταλάβεις, ακόμη και αν τη μεταφέρεις στον σωστό τόνο, δε σημαίνει πως οι άλλοι αντιληφθούν σωστά το νόημα του μουσικού κειμένου και θ το εκτιμήσου. Και ούτε πως αυτό θα τους κάνει ευτυχισμένους. Γιατί άργε η ζωή μας πρέπει να είναι τόσο περίπλοκη;”